Tweede weekend: National Park Kirirom

Gisteren heb ik geschreven over mijn eerste weekend in Cambodja, mijn bezoek aan de oude tempels van Angkor Wat. Dan is nu uiteraard het tweede weekend aan de beurt, dat weer op een hele andere manier bijzonder was. In de tweede week hadden we het met de monniken over hun familie en home town en een van de monniken vertelde over Kirirom en de watervallen daar. Hij vertelde dat hij daar graag ging wandelen met zijn vrienden. Toen we de Lonely Planet opensloegen waren we verkocht.

Er gaat geen openbaar vervoer naar het national park, dus huurden we met vier meiden een taxi. Een meisje werd die week echter ziek en moest elke dag naar het ziekenhuis voor antibiotica, dus bleven we over met een groepje van drie. We vertrokken zaterdagochtend vroeg. Normaal is het drie of vier uur rijden, maar onze driver was er nog nooit eerder geweest en bracht ons naar een resort, in plaats van de community. Na een omweg over modderige wegen en dwars door een bassin met water, kwamen we in de buurt van de Chambok Community. Langs de weg stonden huizen op palen, met daaronder ruimte voor vee, een motor en een hangmatje; als een studentenhoogslaper van de IKEA. Deze huizen bleken de homestays te zijn waar wij die nacht zouden slapen. De community is een vom van ecotoerisme, waarbij de lokale bevolking alle diensten levert en alle opbrengsten binnen de community blijven. Op het terrein van de community stonden een aantal overkappingen die dienst deden als keuken, eetkamer, restaurant en theatertje. Volgens de Lonely Planet heb je geen gids nodig om de berg op te gaan, dus gingen we na onze lunch gewoon op weg.

Ik was blij dat ik mijn wandelschoenen aan had gedaan, want het pad was hobbelig en bestond vaak gewoon uit een berg keien. De eerste waterval konden we ondanks het bordje niet vinden, want het bord wees richting dichte begroeiing waar we niet goed doorheen kwamen en waar we het pad uit het oog zouden verliezen. Om die reden besloten we om het pad te volgen naar de tweede waterval. Ik had nog nooit en waterval in het echt gezien en vond het prachtig. We kleedden ons snel om en liepen het water in. En wat was het koud! Het was even doorbijten, maar uiteindelijk was ik gewend en zat ik op platte stenen onder de waterval terwijl het water op mijn rug viel, heerlijk! Soms kan ik niet geloven hoe goed ik het hier heb. Toen we klaar waren met zwemmen was het al een stuk later en besloten we ons om te kleden en weer naar beneden te gaan. Daar hoorden we dat de volgende waterval maar 400 meter verder was geweest! De tijd tot het eten heb ik doorgebracht met een stel Canadezen die net met een busje waren aangekomen. Het eten was natuurlijk traditioneel Khmer en ik heb de afgelopen weken nog niet zo lekker gegeten. Na het eten werden we naar een soort theatertje (een vierkante overkapping met plastic stoelen in carré) geloodst voor een traditinele dansvoorstelling van kinderen uit het dorp. Ze zagen er allemaal prachtig uit en deden het erg leuk! De eerste dans was een welkomstdans, de tweede een moslimdans tussen de jongens en de meisjes en de laatste dans was om ons geluk te wensen. Het was heel bijzonder om mee te maken. Een lokale man vertelde nog wat over de Chambok Community en was het ecotourism de mensen heeft gebracht. Daarna was het tijd om naar bed te gaan en werden we naar onze homestay gebracht. We werden door de mensen gastvrij onthaald, al konden ze geen woord Engels. Wij sliepen in een grote kamer in het gebouw op palen. Het was heel simpel, er lagen alleen vier matrassen op de grond, maar het was comfortabel en er waren klamboes, dus meer heb je niet nodig.

De volgende dag zagen we pas hoe mooi het er was. Om het huis lag een groot erf waar kippen en koeien rondliepen en het leven ging er gewoon zijn gangetje. Mensen deden de was, droegen voedsel en zorgden voor de kinderen. Ik had tot nu toe alleen het leven in de grote stad gezien, op het platteland zag alles er zo anders uit. Omdat we op zaterdag slechts een van de drie watervallen hadden gezien, zijn we op zondag weer die kant op gegaan. We deden nog een poging om de eerste waterval te vinden, maar dat lukte wederom niet. Helemaal niet erg, want de derde waterval scheen de grootste en de mooiste te zijn. Die bleek inderdaad vlakbij de tweede waterval te zijn en ook over de grootte hadden ze niet gelogen. Het was heel indrukwekkend om zo'n enorme hoeveelheid water van grote hoogte naar beneden te zien storten. Ik kan me niet voorstellen waar dat water allemaal vandaan komt. Je kon er niet zwemmen, dus bewonderden we de waterval van een afstandje. De weg van en naar de waterval was al net zo bijzonder als de waterval zelf. Je moest letterlijk over stenen heen klimmen en over houten bruggetjes lopen om weer terug te komen bij het pad. We hadden nog wel even de tijd, dus brachten we onderweg naar beneden weer een bezoekje aan de tweede waterval, waar we ook nog even gezwommen hebben. Toen we klaar waren gingen we al vrij snel weer terug naar huis, zodat we een beetje op tijd thuis waren, want de volgende dag begon onze werkweek gewoon weer. Gelukkig was ik niet zo gebroken als de vorige week en kon ik weer fris in de tempel verschijnen.

Het wandelen in Kirirom was weer heel anders dan wat ik het weekend ervoor heb gedaan. Cambodja zit zo vol met tegenstellingen dat je elke dag weer iets heel anders kunt zien. Het was heerlijk om even weg te zijn uit de drukte, herrie en stank van Phnom Penh. Ook in het weekend dat daarop volgde ziin we ontsnapt aan de stad, toen zijn we naar Kampot en Kep geweest, aan de zuidkust. Morgen is het laatste deel van mijn schrijfdriedaagse en zal ik vertellen over Kampot en Kep.